Onlangs mocht ik een herdenking begeleiden voor de nabestaanden van iemand die ongeveer 2 jaar geleden plotseling overleden is. Door corona hadden zij nog geen mogelijkheid gehad om met de vriendengroep samen te komen en herinneringen op te halen. Met een kaarsje in de hand zijn we gezamenlijk naar een speciaal bankje in het bos gewandeld, om daar herinneringen te delen en muziek te luisteren. Op het einde vormde alle kaarsjes samen een mooi hart op de grond 
De weduwe vond het van te voren heel spannend. Hoe zou het lopen, zouden de vrienden het wel fijn vinden? Achteraf liet ze me weten dat het zo ontzettend mooi en waardevol voor hen allemaal was geweest. Ook haar zoon van 20 liet weten dat hij het heel fijn vond om alle herinneringen over zijn vader te horen, om te horen hoe belangrijk hij voor hen geweest is en hoe hij gewaardeerd werd als vriend.
